Pandemia spowodowała, że wielu z nas, z powodu zachorowania na COVID-19 lub z braku możliwości leczenia innych schorzeń, znalazła się w sytuacji niezdolności do pracy spowodowanej chorobą trwającej dłużej niż 182 dni.
Kiedy kończy się okres naszego zasiłku chorobowego, a stan zdrowia nadal nie pozwala nam na powrót do pracy, zastanawiamy się co dalej…
Możliwości co do zasady, są dwie:
– świadczenie rehabilitacyjne, lub
– renta z tytułu niezdolności do pracy;
Uprawnienie do świadczenia rehabilitacyjnego powstaje w momencie, kiedy osoba, która odprowadzała składki na ubezpieczenie chorobowe wyczerpała maksymalny okres pobierania zasiłku chorobowego w ciągu roku kalendarzowego, wynoszący 182 dni, nadal pozostaje w stanie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą oraz dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. W przypadku gruźlicy lub choroby w trakcie ciąży – zasiłek chorobowy wyjątkowo przysługuje przez 270 dni.
Co ważne, na uprawnienie to, nie wpływa rozwiązanie stosunku pracy, jeśli do jego rozwiązania doszło w czasie pobierania zasiłku chorobowego.
Świadczenie rehabilitacyjne wypłaca się do momentu uzyskania zdolności do pracy, ale nie dłużej niż przez 12 miesięcy.
Często zdarza się, że lekarze orzecznicy ZUS kwestionują fakt utrzymywania się niezdolności do pracy, wtedy konieczne staje się wniesienie sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Sprzeciw wnosimy za pośrednictwem oddziału ZUS właściwego według naszego miejsca zamieszkania, a organem właściwym do jego rozpatrzenia jest komisja lekarska ZUS.
W przypadku, kiedy komisja lekarska ZUS, nie przychyli się do naszych zarzutów wadliwości orzeczenia wydanego przez lekarza orzecznika ZUS, wydaną przez nią decyzje odmowną możemy zaskarżyć do sądu.
W praktyce, ZUS rzadko decyduje się na wydawanie decyzji uprawniających nas do świadczenia rehabilitacyjnego przez okres dłuższy niż 4 miesiące, wtedy po upływie tego okresu, konieczne staje się uzupełnienie dokumentacji medycznej i ponowne złożenie wniosku o stwierdzenie uprawnienia do świadczeń.
Alternatywnie, mając ku temu stosowne podstawy, przed wydaniem niekorzystnej decyzji, możemy złożyć sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, żądając wydania orzeczenia uprawniającego do świadczenia przez okres pełnych 12 miesięcy.
Świadczenie rehabilitacyjne będzie wynosiło 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych trzech miesięcy, 75% tej podstawy za pozostały okres, a jeżeli niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży – 100% tej podstawy.
Jeżeli dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza nie rokują odzyskania zdolności do pracy lub pomimo upływu 12 miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, nadal pozostajemy w stanie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, stajemy się uprawnieni do wnioskowania o rentę z tytułu niezdolności do pracy.
Choć występują sytuacje szczególne, gdzie uprawnienie do renty będzie wynikało np. z wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. W artykule skupię się na ograniczenia się tylko do tzw. renty z tytułu niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia.
Do stwierdzenia uprawnienia konieczne będzie stwierdzenie posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, wynoszącego łącznie od roku do pięciu lat, w zależności od naszego wieku, w skali od poniżej 20 roku życia do powyżej 30 roku życia, przy jeszcze kilku innych szczególnych obostrzeniach.
Co może wydać Ci się skomplikowane, choć czasami bywa też tak, że nawet jeśli nie osiągnąłeś wymaganego okresu, ale pozostajesz ubezpieczony w sposób ciągły od kiedy skończyłeś 18 lat lub ukończyłeś edukacje oraz posiadasz okresy składkowe i nieskładkowe z przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy, również będziesz uprawniony.
Podobnie będzie w sytuacji, w której udowodnimy okres składkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety lub 30 lat dla mężczyzny, oraz będziemy całkowicie niezdolni do pracy.
Pomimo tego, że sam charakter renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazuje nam raczej na trwały charakter niezdolności do pracy, to może on być również okresowy.
Jak zapewne się domyślasz, organy rentowe mają w zwyczaju utrzymywać o okresowości niezdolności, częściej niż o jej trwałości.
Wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy, będzie uzależniona od aktualnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, publikowanej przez GUS. Będziemy ją wyliczali w zależności od tego czy nasza niezdolność ma charakter całkowity czy częściowy. Dla osób częściowo niezdolnych do pracy, przyjmując 75 % dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy.
W przypadku osoby całkowicie niezdolnej do pracy, będzie ona wynosiła co najmniej 24% kwoty bazowej, powiększany o odpowiednią wartość procentową, za każdy rok okresów składkowych lub nieskładkowych. Tym samym, na dzień dzisiejszy, będzie ona wynosiła nie mniej niż ok. 1200 zł, dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy.
Mając na uwadze powyższe, jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich znalazł się w tak niełatwym położeniu jak przedłużająca się choroba lub utrata pracy nią spowodowana – zawsze możesz się z nami skontaktować, pomożemy: + 48 883 937 942
Potrzebujesz doradztwa
lub stałego wsparcia
prawnego?
Umów się na konsultacje +48 883 937 942